Kościół Klasztorny pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP wraz z zabudowaniami klasztornymi. Zespół klasztorny pofranciszkański pochodzi z XVII w. budowę prowadzono w latach 1642-58, murowany, po spaleniu odbudowany w latach 1733-1741, jako późnobarokowy, elewacja odrestaurowana w latach 1998-2000.

Kościół klasztorny OO. Franciszkanów – jak niegdyś tak i dzisiaj stanowi najokazalszą budowlę Grabowa. Kościół klasztorny należy do świątyń wczesnobarokowych, chociaż fasadę kościoła i urządzenie wnętrza przekształcono w późnym baroku. W swej zasadniczej bryle jest tradycyjny, należy do budowli jednowieżowych z prezbiterium zwróconym ku zachodowi z wieżą w fasadzie wschodniej. Jest budowlą jednonawową z nieco węższym i niższym zamkniętym półkoliście prezbiterium. Od frontu zamyka bryłę kościoła szerszą od korpusu nawowego, jednowieżowa, parawanowa, na pozór skromna fasada. Zdobią ją zwielokrotnione na osi głównej i zdwojone przy narożach pilastry toskańskie, dźwigające doryzujące belkowanie z wydatnym gzymsem i fryzem ozdobionym ponad pilastrami i w części środkowej tryglifami. Fasada jest trójkondygnacyjna a na jej środkowej osi wznosi się wieża ujęta w spływy, flankowana przysadzistymi obeliskami. Cały budynek kościelny nakrywają dwuspadowe dachy. Wewnątrz wydłużone prezbiterium kościoła, nakrywa sklepienie ceglaste, zdobione skromną dekoracją stiukową. Prezbiterium całą swoją szerokością, za pomocą półkolistej arkady, otwiera się ku szerszej i wyższej, trójprzęsłowej nawie kościoła, nakrytej sklepieniem kolebkowym z lunetami. Ściany nawy dzielone są głębokimi (ok. 1m) arkadowymi wnękami i parami toskańskich pilastrów, ponad którymi całe wnętrze obiega pełne belkowanie. Okna w nawie umieszczone są w dwóch poziomach – dolne w głębokich wnękach a górne w polach tarczowych lunet. Dodatkowym elementem architektonicznym dodającym efektu oszczędnej architekturze wnętrza kościoła pofranciszkańskiego jest chór muzyczny o parapecie wklęsłowypukłym, zdobiony bogatym profilowanym z płycinami, wsparty na dwóch filarach podtrzymujących trzy arkady zamknięte pół kolistym łukiem.

Od południowej strony przylegają do kościoła wzniesione po 1642r. zabudowania klasztorne. W 1715r. wraz z kościołem zniszczone przez pożar. Odbudowano je wcześniej niż bryłę kościoła, bowiem, już w latach 1723-1726. Pierwotnie były to zabudowania wzniesione prawdopodobnie na planie czworoboku. Do dnia dzisiejszego zachowały się tylko dwa skrzydła klasztoru, które rzutem swym są zbliżone do litery T. Dłuższe skrzydło jest równoległe do bryły kościoła, a przylegające do niego krótsze skrzydło łączy się z kościołem. Budynek klasztorny jest dwukondygnacyjny, jednotraktowy z korytarzem. Mniejsze pomieszczenia budynku i korytarz nakrywa sklepienie krzyżowe, natomiast większe sale – sklepienie kolebkowe z lunetami. Nieskore sklepienia zdobi skromna dekoracja stiukowa.